Son günlerde en çok duyduğum soru “Romanya nereden çıktı Bahar” olabilir. Her şey haritadaki yerine bakmamla ve neden şimdiye kadar gitmediğime şaşırmamla başladı. İstanbul Antalya aralığında bir yermiş sonuçta. Bu kadar yakın olunca otomobille gitme fikri hasıl oldu. Öncelikle bana en çok sorulan öteki soruların karşılığını vereyim: Otomobile yeşil sigorta yaptırmak gerekiyor. Dereköy Hudut Kapısı’ndan çıkmayı planladığım için ve orası da küçük bir kapı olduğundan, gitmeden yeşil sigortamı ve otomobilimin yurtdışı ek kaskosunu yaptırdım. Yurtdışı çıkış harcımı yatırdım. En değerlisi, Bulgaristan ve Romanya otobanlarını kullanabilmem için gerekli Vignette’i internetten alarak tam tekmil yola koyuldum. Kapıkule’den çıkacaklar için bu kadar hazırlığa gerek yok. Huduttan geçerken yapabilirsiniz. Tüm bunlardan evvel natürel ki geçerli bir ‘Schengen’ vizenizin ya da yeşil pasaportunuzun olması gerekiyor.
Birden fazla şato var
Köstence’ye akşam saatlerinde girdik. O denli hoştu ki kentin ışıkları. Genelde herkes Türkçe konuşuyordu. Ülkede müzeler pazartesi ve salı kapalı olduğu için Köstence’de biraz dolandıktan sonra 4.5 saat uzaklıktaki Bükreş’e geçtik. Kent merkezinde birinci ziyaret etmek istediğim yer Atatürk heykeliydi. Türkçe “Yurtta sulh, cihanda sulh” yazısını ve Ceddimizin büstünü gördükten sonra duygusal anlar yaşadım olağan. Yabancı bir ülkenin başşehrinde hangi ülke başkanının büstü var öbür?
Dimitrie Gusti Ulusal Köy Müzesi mutlaka görülmeye değer
Bükreş’te gezilecek yerler biraz dağınık ancak birkaç saatte gezip bitirmeyi başardık. Sabah da erkenden Dimitrie Gusti Ulusal Köy Müzesi’ne koştuk. Öbür müzeler yeniden kapalıydı. Köy müzesi içindeki konutlar köylerden sökülüp burada yine monte edilmiş. Birinci başta sahipleri de burada yaşamış lakin sonradan diğer yere yerleştirilmişler. Akabinde köy müzeye dönüştürülmüş. Şöyle bir dolanır çıkarız demiştik lakin saatlerce çıkamadık. Mutlaka görülmeye kıymet.
Peleş Kalesi
Ve artık Transilvanya için hazırdık. Buraya asıl gitme gayem ‘Dracula’ya ilham olmuş şatoları görmek ve en büyük hayalim Top Gear Listesi’nde dünyanın en hoş yolu seçilmiş Transfagaraşan yolunu geçmekti. Birinci sırada Peleş Kalesi vardı. Günlerden salı olduğu için yeniden kapalıydı fakat uzaktan da olsa görürüz diyerek koşarak gittik. Aracı aşağıda bırakıp bir süre yürüdükten sonra birden başımı kaldırdığımda gördüm o harika şatoyu. Dedikleri kadar varmış. Zirvenin üzerindeki kaleye yanlışsız yemyeşil çimenlerin üzerinden koştuğumu hatırlıyorum. Tam maksadımıza vardığımızda da güvenlik görevlisiyle burun buruna geldik. Oysaki saat 17.00 olmuş ve bahçesindeki herkesi dışarı kovalamakla meşguldü. Kalenin içini gezemedik. Az ötedeki Pelişör Kalesi’ni turladık. Akabinde kayak merkeziyle ünlü Sinaia kasabasına geçtik. Oldukça yüksek bir irtifadaydık, epey üşümüştük.
Gece kamp yapacak olmamız dışında bir sorun yoktu. Biraz soğuk bir gece geçirsek bile sabah pırıl pırıl güneşli bir güne uyandık ve ‘Artık Peleş Kalesi’nin içini gezebileceğiz’ diye düşünerek heyecanlandık.
Tabii Romanya’da işler pek o denli yürümüyormuş. Saatlerce kapısında açılmasını beklesek de saat 11.00’de pes edip Bran Kalesi’ne gerçek devam etmek zorunda kaldık. Sinaia ile kalenin ortasında yol Transfagaraşan’ı aratmayacak hoşluktaydı. Bizim neslin yakından tanıdığı ressam Bob Ross sanki buralarda mı yaşamıştı da o süper sonbahar tablolarını çizmişti? Bu coğrafyaya bu mevsimde gitmek ne kadar yanlışsız bir kararmış halbuki.
Bran Kalesi ‘Dracula’ kitabındaki tasvire en çok uyan yapı. Kazıklı Voyvoda burada bir mühlet mahpus yatmış.
Cadıların yakıldığı yer
Bran Kalesi ünlü ‘Dracula’ kitabındaki tasvire en çok uyan yapı olarak biliniyor. ‘Dracula’ya ilham olmuş Vlad Tepeş, namı başka Kazıklı Voyvoda burada kısa bir mühlet mahpus yatmış. Kale Osmanlılara karşı korunma gayesiyle yapılmış. İçeride çokça Dracula nesnesi sergileniyor. Bir de özel biletle girilen, azap aletlerinin sergilendiği dehşet koridoru var lakin bu vahşeti bir de üstüne para vererek görmek istemedim. Etrafta Dracula üzere giyinmiş çokça gotik tip dolanıyordu esasen. Bran Kalesi ile Broşov ortası epeyce kısa. Broşov bir saatte gezebileceğiniz bir yer. Evvelden cadı olduğu düşünülenlerin yakıldığı bir meydanı ve çabucak yanındaki Kara Kilise’yi gezmeniz kâfi.
Masal üzere…
Raşnov Kalesi ziyareti sonrası en çok merak ettiğim yerlerden biri olan UNESCO Dünya Mirası kapsamında müdafaa altına alınmış Viscri Köyü’ne gerçek ilerledik. Bir öteki özelliği Kral Charles’ın köyü çok beğenmesi ve oradan konut satın almasıymış. Hakikaten masal üzere bir yerdi. Arabayı park edip hükümdarın konutunu aradık. Oysaki arabayı aslında tam konutun önüne park etmişim ve haberim bile yokmuş. Sonra konutu gezmek için saat artık geç olmuştu. Bari “Yemek yiyelim” dedik. Aklımda Romanya’nın ünlü fasulye çorbası ‘Ciorba de fasole cu ciolan’ vardı. Olağanda yuvarlak bir ekmek içinde servis edilmesi gereken çorba tabakta geldi. Duru bir su içinde yüzen fasulyeler ve kocaman eriklerle doluydu. Kimin fikriymiş bu erikleri çorbaya atmak bilmiyorum lakin pek yeterli değildi bence. Armutla da yapılıyormuş.
Gece kamp alanı bulmak pek sıkıntı olmadı. Sabah soluğu direkt Charles’ın meskeninde aldık fakat saat 11.00’de açılıyordu. Romanya’yı onların saat dilimine nazaran gezmeye kalkmak, aylar süren seyahat demekmiş. Bekleyemezdik lakin tam ben meskeni çekerken kapıyı açıp biri içeri giriverdi. Gerisinden koşup müsaade istedim ve en azından avlusuna girip konutu görebildim.
Sırada Sighişoara vardı. Bir saatte çok rahat gezebileceğiniz kentin en kıymetli özelliği meydanındaki sarı binada Dracula’nın doğmuş olma ihtimali. Bu gerçek mi bilinmiyor lakin birebir vakitte bir restoran olan binanın girişinde bu türlü bir tabela var. İki adım ötesinde saat kulesi heybetiyle görülmeye paha.
Artık rotanın sonlarına hakikat gelirken son bir durağımız kalmıştı. En fotojenik olduğu söylenen Corvin Kalesi. 4 saatlik seyahatten sonra maksadımıza ulaştık. Nitekim çok ihtişamlıydı. Tıpkı sinemalardaki üzere asma bir köprüyle kaleye giriliyordu. Bu kalede Türk esirler tutulurmuş. Türkler o denli eli kolu bağlı durur mu? Kaçmak için tüneller kazmışlar. O tünellerden su çıkınca ödül olarak özgürlüklerine kavuşmuşlar. Gittiğinizde kuyuyu ve duvarda yazan Osmanlıca yazıları görmeyi unutmayın. Bran Kalesi’nde kaçtığımız azap aletlerinden burada kurtulamadık ve insanların kazığa oturtuldukları zindanlarda buluverdik kendimizi. Mutlaka görmek istemezdim.
Ülkeden çıkmadan evvel ‘Kaya heykelini görmek gerek’ diye düşündük. Oraya gece varabildik. Masmavi bir ışıkla aydınlatılmıştı. Romanya’nın simgesi olan bu 55 metre yükseklikte ve 25 metre eninde, kayalara oyulmuş heykel, Roma imparatorlarına karşı savaşan Decebalus’a ithafen yapılmış. Ülke için ulusal pahası var. Avrupa’nın en yüksek kaya kabartması olarak da tarihe geçmiş. Önünde bir dere ve göl var. Görüntü tek sözle enfes.